Córdoba

Mijn eerste blog vanuit Córdoba, vanuit mijn nieuwe school zelfs.

Mijn laatste blog was woensdag dacht ik en opzich heb ik sindsdien niet zo heel veel gedaan. Donderdag zijn we begonnen met het kijken van een film, el secreto de sus ojos, een aanrader. Na school heb ik eerst overlegd hoe het verder moest in Córdoba, dat duurde iets langer dan gepland waardoor Maud-Laure en ik snel moesten zijn voor de lunch en voor het kopen van mijn busticket. We wilden namelijk graag mee met de excursie vanuit de school naar het Museum de las Bellas Artes (zoiets in ieder geval) en die begon om 16u. Eenmaal bij school bleek dat wij de enigen waren die mee wilden. Het was een mooi museum, waarbij te zien was door welke kunst Argentijnse kunstenaars beïnvloed werden. Vooral de Italiaanse en Franse klassieke kunst. Er was zelfs een Van Gogh in het museum. Mochten jullie ooit in Buenos Aires komen, ik vind het een aanrader. En het is gratis, ook een voordeel.

Vrijdag was mama jarig en ik had beloofd om met de familie om 16.30u te skypen. Omdat school een beetje uitliep enMaud-Laure en ik onze dollars nog om moesten wisselen, was ik iets later dan de afgesproken tijd thuis. Misschien dat ik al gewend raak aan het 'mañana, mañana'. Vrijdagavond was gelijk ook mijn laatste avond en ben ik samen met Millie, Maud-Laure en Mathias uit eten geweest. Dit was gelijk het eerste restaurant waar de bediening echt de fooi verdiende. Na het eten kwam Lucas ook nog en hebben we nog wat gedronken in een bar. Door de lange schooldagen (9-15) van de afgelopen dagen was iedereen redelijk moe, het is dus ook niet echt laat geworden.

Zaterdag was dan echt mijn laaste dag in Buenos Aires. Die dagen zijn omgevlogen. Samen met Millie heb ik nog geluncht in hetzelfde biologische tentje als vorige week. Verder heb ik vooral mijn tas ingepakt en lekker rustig aan gedaan. Volgens mijn hostmoeder moest ik al vroeg op het busstation zijn, maar ik was er echt wel veel te vroeg. Gelukkig was het wel overzichtelijk en hoefde ik niet lang te zoeken. De busreis is verder prima gegaan. Ik had de nachtbus en kon gewoon slapen. In de bus was het wel echt goed geregeld, er werden maaltijden uitgedeeld en je kon zelfs wisky krijgen. Allemaal als service, dus niet tegen betaling.

De bus was iets te vroeg in Córdoba zondag waardoor ik een half uurtje moest wachten op mijn pick-up. Net op het moment dat ik dacht dat hier ook niemand was zag ik iemand lopen met een bordje met mijn naam. Gelukkig. Mijn gastmoeder hier is ook heel aardig, ze spreekt alleen geen engels en praat ontzettend snel. Op zich is dat wel een goede oefening, maar het is ook wel lastiger in de communicatie. Ze heeft al twintig jaar lang studenten in huis en heeft een ontzettend dik foto-album met veel kaartjes. Heel leuk om te zien. Bij mij in huis woont ook nog een frans meisje waarmee ik gistermiddag nog even de stad in ben geweest.

Gister was mijn eerste 'echte' dag in Córdoba. De lessen beginnen hier op maandag ook om 10u, maar omdat ik eerst nog uitleg kreeg moest ik om 9u aanwezig zijn. Volgens mijn school in Buenos Aires kon ik hier beginnen op niveau B1. Voor dat niveau hebben ze hier echter geen klas en dus krijg ik privéles. Mijn privéles begon echter pas om 12u waardoor ik behoorlijk wat tijd had om te doden. Om 11u kreeg ik een korte uitleg over het project, maar het was vooral informatie wat ik al had. Niet zo heel veel nieuws. Om 12u begon dan mijn les. Ik moet eerlijk zeggen, die privéles bevalt behoorlijk goed. Mijn leraar hier vind ik ook beter dan mijn vorige leraar. Om 14u was de lunch en om 15u kregen we weer een stadswandeling met alle nieuwelingen. Naast mij is er nog een nieuw meisje uit Brazilië en een jongen en een meisje uit Nederland (Amersfoort). De stadswandeling was echt heel leuk en ik heb nu eindelijk iets meer gezien van Córdoba. Na de drukte in Buenos Aires is deze stad echt een hele verademing. Het is hier ook een stuk veiliger en dat vind ik toch ook wel prettig.
Na de stadswandeling ging ik dan eindelijk samen met Juan (een van de directeuren hier) naar mijn project. Normaal gesproken is het iets minder dan een uur met de bus. Juan dit soort dingen alleen nooit, zijn collega, Sofie die nu met vakantie is gaat meestal mee naar de projecten. Het ging dus ook niet in een keer goed met de bus. Zo heel erg lang zijn we helemaal niet bij het project geweest. Het was vooral even voorstellen. Gister waren er helemaal niet zo heel veel kinderen omdat het maandag was. Waarschijnlijk zijn er vandaag zo rond de 30, 40 kinderen. Gelukkig hoef ik deze eerste week nog niet zo heel erg veel te doen zodat ik kan wennen en kan zien hoe alles werkt. En aan mijn Spaans kan werken, want pff, ze praten snel.

Vandaag moet ik voor het eerst alleen naar het project. Het is toch wel een heel klein beetje eng, maar ik heb er vooral heel veel zin in!