Hangende huizen en het dak van een kathedraal
Blijf op de hoogte en volg Noraini
08 Juni 2016 | Spanje, Madrid
Maar ik blijf positief. Door deze warme temperaturen heb ik een goed excuus om veel ijsjes te eten, naar het zwembad te gaan (hier heb ik nog geen gebruik van gemaakt) en veel gazpacho te nuttigen.
En dan nu naar wat er allemaal is gebeurd de afgelopen maand. Het belangrijkste was natuurlijk de verjaardag van Pablo, die is nu 11. Voor de verjaardag van beide kinderen hadden we een zondagmiddag een lunch met alle opa’s en oma’s, mijn familie en ik was ook uitgenodigd. Eerst kwamen alle cadeautjes waar de kinderen heel erg blij mee waren. Onder de cadeautjes hadden we de tapas, na de cadeautjes verschoven we naar de eettafel, daar kwam het voorgerecht, toen het hoofdgerecht, toen het nagerecht, toen de koffie en toe de sterke drank. Om 19 uur gingen de opa’s en oma’s naar huis, gingen Patricia en Carlos naar de bioscoop en keek ik zelf masterchef met Pablo en Carlota.
Natuurlijk hadden de kindjes ook nog een verjaardagsfeestje voor alle vriendjes en vriendinnetjes. Pablo ging samen met zijn vriendjes bowlen en Carlota ging naar de bioscoop. Om een extra volwassene te hebben met 12 kinderen in huis hadden ze mij gevraagd of ik thuis wilde zijn. Toen ik heel eventjes aan het helpen was bij de vriendinnetjes van Carlota kwam er een klein blond meisje naast me staan, Lou. Op het schoolplein had ik haar al een paar keer gezien dus ik wist wie ze was (bij al Carlota haar vriendinnetjes). Wat ik niet wist is dat de moeder van Lou Nederlands is. Dus toen ze opeens Nederlands tegen me begon te praten keek ik wel een beetje vreemd op. Het meisje is dus half Nederlands, half Frans, geboren in Engeland en woont nu in Spanje. Uiteindelijk hoefde ik zo goed als niets te doen, maar voor Patricia en Carlos was het een fijn gevoel. Ik heb mezelf de hele middag maar op de bank geïnstalleerd met een boek. Inmiddels heb ik boek nummer 3 van de 'dos amigas' saga uit.
Afgelopen maand ik ook naar de bioscoop geweest. Naar de nieuwste film van Almodóvar. Voor iedereen die niet zo goed weet wie Pedro Almodóvar is, dat is een regisseur, een hele bekende in Spanje. De beste man heeft een voorkeur voor een beetje vreemde films, niet de Hollywoodstijl. Hij heeft ook een voorliefde voor vrouwen, denk hierbij aan een Penelope Cruz. Die natuurlijk ook in een aantal van zijn films te zien is. Daarnaast spelen transgenders en travestieten bijna altijd een rol in zijn films. Thema’s gerelateerd aan drugsgebruik zijn ook niet zeldzaam. Veel mensen hebben een beetje een haat-liefdeverhouding met Almodóvar. Soms zijn zijn films heel erg goed, soms vallen ze vies tegen. De nieuwste heet Julieta. Drugsgebruik kwam in deze film niet echt voor. Een travestiet en een transgender waren alleen in het begin voor 20 seconden in beeld. Het was dit keer meer het verhaal van een vrouw van middelbare leeftijd, Julieta, die herinneringen ophaalt aan haar verleden, de ontmoeting met haar man en haar dochter. De knappe vrouw was wel aanwezig, het gaat hier om Adriana Ugarte. Dat was wel grappig, zij speelt ook in een serie die ik heb gekeken om mijn Spaans te oefenen (El tiempo entre costuras) en haar tegenspeler was Daniel Grao die toevallig in een andere serie speelt die ik ook heb gezien (Sin identidad). Over de nieuwe film van Almodóvar ben ik enthousiast dus mocht die nou nog in de Nederlandse bioscoop komen, dan raadt ik hem zeker aan!
Verder had ik bezoek vanuit Nederland. Twee oud-huisgenootjes (Steven en Margriet) zijn drie daagjes langs geweest. Vrijdags hebben we eerst geluncht en daarna ben ik naar huis gegaan en hebben zij de middag in El Prado doorgebracht. ’s Avonds hebben we eerst een eindje gelopen, naar Templo del Debot, een Parque del Oeste en daarna terug naar het centrum om wat te eten. Zaterdag hebben we eerst een bezoekje gebracht aan de botanische tuinen waarna we een picknick hebben gehouden in Parque el Retiro. Daarna was het tijd om Palacio Real van de binnenkant te bekijken. Na het paleis voegde Nathan zich bij ons (Hannah kon helaas niet) en hebben we wat gegeten in Malasaña. Zondagochtend zwierven we over de markt El Rastro. Omdat Steven en Margriet ’s avonds weer teruggingen hebben we na de lunch helaas alweer afscheid moeten nemen. Maar ik heb een heel erg leuk weekend gehad!
Wat nog meer. Tijdens een hike twee weken geleden ben ik verbrand op mijn benen terwijl mijn sportlegging ¾ was dus nu heb ik een natuurlijk streepje. De hike was verder heel erg leuk. Vlak voor de lunch had ik het idee dat ik meer aan het bergbeklimmen was dan aan het hiken maar ik was trots op mijzelf aan het einde. En het uitzicht was zeker de moeite waard.
Een dagtripje bestond uit een bezoekje aan Cuenca samen met Hannah, Jone en haar vriend Koldo (mochten jullie denken, wat een ongewone Spaanse namen, ze komen beiden uit Baskenland dat kan het verklaren). Cuenca ligt op ongeveer 2 uurtjes met de bus van Madrid en is prima in een dagje te doen. Het is een klein dorpje waar veel toeristen naar toe gaan vanwege de hangende huizen. Om hier een beeld bij te krijgen is het beste om even te googlen denk ik. De weersverwachting was niet zo heel erg goed, dus wij waren zo ongeveer de enige toeristen. Gelukkig wist de weerman er niets van want in plaats van regen hadden we wolkjes met af en toe een zon. Naast de hangende huizen heeft Cuenca door haar ligging een beetje in de bergen vele prachtige uitzichten. Een geslaagde trip dus.
Een andere geslaagde trip was mijn weekendje weg met Nathan naar Galicia. Afgelopen zaterdagochtend ging mijn wekker om 5.50u wat heel erg vroeg was. Om 6.45 was ik op het vliegveld. De avond ervoor was ik pas om 23u thuis na een etentje met mijn familie, het nichtje Alicia en de vorige au-pair Marieke die hier vijf weken voor haar studie is. Het was supergezellig en heel erg leuk om de vorige au-pair te zien ook. Maar ja, het was dus wel een kort nachtje. Om 12u waren we in ons airbnb-adresje in Santiago de Compostella. De hele zaterdag hebben we daar rondslenterend doorgebracht. We hebben het park gezien, de smalle straatjes en het hoogtepunt de Kathedraal. Het is een supergrote Kathedraal waar de apostel Santiago ligt. Daarom gaan er ook zoveel mensen wandelend heen. Vanwege een gebrek aan Katholicisme van beide kanten besloten we om niet in de rij te gaan staan om de tombe van de apostel van dichtbij te zien. Voor veel mensen is het iets heel erg belangrijks en voor mij voelt het dan een beetje respectloos om er een toeristische attractie van te maken. Het is een beetje hetzelfde als dat ik geen foto’s maak in een kerk, voor mij voelt dat ook als een gebrek aan respect tegenover de religieuzen. De toeristische attractie waar we wel gebruik van hebben gemaakt in de Kathedraal was de toer naar het dak. Ja, naar het dak. Normaal gesproken kan je naar de toren van de Kathedraal maar wij stonden op het dak van de Kathedraal. Iets waardoor ik heel erg vaak heb gezegd ‘I still can’t believe that we’re actually standing on the roof of a Cathedral’. Oh, en het eten was geweldig. Pulpo van de gril, tortilla met bacalao en garnalen en salade met geitenkaas. Het is lang geleden dat ik me zo vol heb gevoeld.
Zondag gingen we met de trein naar A Coruña. Ik kan niet zeggen dat ik heel erg onder de indruk ben van deze stad. We hadden een leuke dag waarin we de voortoren hebben beklommen, langs de kust hebben gewandeld en op het strand hebben gelegen. Misschien dat het ook wel een klein beetje tegenviel omdat we per ongeluk het historische gedeelte van de stad hebben overgeslagen. De reden om naar A Coruña te gaan was het strand, die hebben we gezien, maar het historische gedeelte lag aan de andere kant, die hebben we dus per ongeluk overgeslagen.
Maandag was de dag dat er regen was voorspelt. Op deze dag besloten we naar Pontevedra te reizen per trein en daar fietsen te huren. ’s Ochtends waren er wat wolkjes, grijze wolkjes, maar toch had ik de stille hoop dat de weerman zich weer had vergist. In Pontevedra bleek het redelijk lastig om een fiets te huren, het was iets kleiner dan we dachten, maar uiteindelijk lukte het. Het idee was om naar het strand te fietsen. Dus klikten we op googlemaps dat we met de fiets waren en dat we naar het strand wilden. Googlemaps heeft grootheidswaanzinideeën, hij stuurde ons namelijk naar de grote-auto-snelweg. In Californië hebben ze kennelijk andere verkeersborden dan in Europa want het koste me eventjes om Nathan ervan te overtuigen dat een rond bord met een rode rand met daarin een fiets en een voetganger (daarnaast hetzelfde bord met een tractor en een paard-met-wagen) betekent dat het verboden is voor fietsers, voetgangers, tractors en paard-met-wagens. Hij was er namelijk van overtuigd dat het een waarschuwingsbord was. Maar hij was rond, niet driehoekig. Dus na 5 minuten onderhandelen won ik en hebben we een alternatieve route genomen. Net op het moment dat we een dorpje infietsten begon het heel erg hard te regenen. We besloten om een plekje op te zoeken om te lunchen met de hoop dat het na de lunch weer droog zou zijn. Na de lunch was het inderdaad weer droog en vervolgden we onze route. Dit keer vonden we het fietspad en kwamen langs een aantal verborgen stranden. Het laatste strand was eentje die ik als ik in mijn eentje was geweest had opgegeven. We moesten heuveltje op heuveltje af tussen huizen die heel erg dicht op elkaar stonden maar uiteindelijk was het zeker de moeite waard. De terugweg was een stuk gemakkelijker. We kwamen echter wel voorbij een rond bord met een rode rand met daarin een persoon die door de midden was, hieronder stond ‘asesinos’, wat moordenaars betekend. Nathan bedacht dat we waarschijnlijk op een gevaarlijke weg aan het fietsen waren. Gelukkig hadden we een helm. Nog meer gelukkig is dat we allebei nog heel zijn. Niemand is gevallen, onder de auto gekomen of iets anders. Eenmaal weer terug in Santiago hebben we snel iets kleins gegeten, onze spullen opgehaald en zijn we in de bus naar het vliegveld gestapt. De vlucht tussen Madrid en Santiago de Compostella duurt maar een uurtje dus we waren zo weer terug in Madrid. Galicia is ontzettend mooi en het verschil met de grote stad Madrid is enorm. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, het eten is goed en het is heel groen. Als het kan wil ik nog een keertje terug!
Dat was mijn afgelopen maand.
Ps. Wat misschien ook wel heel belangrijk is om te vermelden, vooral voor alle mensen die me heel erg missen; ik heb mijn terugvlucht geboekt. Eerst komen 20 juli twee van mijn beste vriendinnetjes naar Madrid en daarna gaan we met zijn drietjes naar Barcelona. 28 juli om iets na twaalven ’s middags kom ik dan, samen met mijn vriendinnetjes, aan in Rotterdam. Dus vanaf 28 juli ben ik weer in Nederland!
-
10 Juni 2016 - 11:09
Betty Bakker:
Leuk om je verslag te lezen!!
Groetjes van Betty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley