La primera semana

Waar zal ik beginnen? Misschien maar gewoon bij het begin. Ik weet nog niet hoe lang deze blog gaat worden, maar ik denk dat je er eventjes de tijd voor moet nemen. Of hem gewoon in een paar delen lezen, dat kan ook. Want ook al ben ik hier nog maar een week en heb ik eigenlijk nog niet zo heel erg veel gedaan en gezien (voor mijn idee dan), volgens mij heb ik wel al behoorlijk wat te vertellen.

Mijn vlucht van Amsterdam naar Madrid verliep goed en het meisje naast mij heeft de hele tijd geslapen, dus dat was op zich ook wel prima. Helemaal achterin was een baby aan het huilen, maar daar had ik gelukkig geen last van. Het vliegveld in Madrid vond ik een heel klein beetje onoverzichtelijk maar ik heb uiteindelijk mijn gate naar Buenos Aires gevonden. In de rij voor de douane stond een mevrouw voor mij die naar Santa Cruz moest. Zij begreep ook niet zo heel erg veel van het vliegveld dus vroeg ze aan mij of het allemaal klopte. In het Nederlands, alsof het van me af straalt. Maar het klopte. De vlucht van Madrid naar Buenos Aires verliep ook goed. Ik heb vooral geslapen volgens mij. Bij deze vlucht zat ik naast een Argentijnse vrouw die gelukkig een beetje engels sprak, dus dat was best gezellig. Eenmaal in Buenos Aires ging het ook allemaal vlotjes, mijn bagage was er snel en bij de douane hoefde ik ook niet zo heel erg lang te wachten. Maar in de aankomsthal was er een probleempje. Er zou een pick-up zijn, maar nergens zag ik mijn naam. Na een paar telefoontjes naar de talenschool was de conclusie dat er iets mis was gegaan in de communicatie en dat ik zelf vervoer naar mijn gastgezin moest regelen. De talenschool kon nog wel een vervoerder sturen maar dan moest ik nog drie uur wachen op het vliegveld. Niet echt een optie voor mij.

Uiteindelijk ben ik aangekomen bij mijn gastvrouw, Maria. Zij had toen ook een verrassing. Volgens haar informatie zou er een Noraini van 65 komen. Nou, het duurt nog wel even voordat ik 65 ben. Het is echt een hele lieve vrouw en ze heeft me zondag gelijk meegenomen naar het huis van haar vriend (haar vriend was er toen ik aankwam) waarbij we eerst een tussenstop hebben gemaakt bij het appartement van haar zoon. Ondanks dat ik het spaans van geen kanten begreep was het heel gezellig. Het argentijnse accent is echt een drama om te verstaan, dat gaat inmiddels wel beter maar de eerste twee dagen dramatisch in dat opzicht.

De talenschool is 40 minuten lopen, maar het is echt supersimpel. In mijn straat ga ik bij de pizzaria naar links. Dan loop ik rechtdoor totdat ik bij El Congreso ben. Daar ga ik naar rechts richting av. de Mayo. Hier loop ik rechtdoor tot av. 9 Julio. Deze enorme weg (6 verschillende parallele wegen, misschien volgt er nog een keer een foto) moet ik oversteken, iets wat niet in een keer lukt vanwege de stoplichten (daarvan hebben ze hier een hoop). Als ik eenmaal aan de overkant van deze straat ben moet ik naar links tot het gebouw met een oranje gevel. Daar naar rechts, eerste straat weer rechts en dat het eerste gebouw. Ik heb het gewoon in een keer gevonden.

Maandag moest ik al om 8u aanwezig zijn omdat ik eerst een toets moest maken zodat ze wisten in welke klas in moest. Mijn klas bestond (er waren vandaag een paar voor het laatst) uit Michelle en Jessica uit Brazilie, Laura uit Duitsland, Margo uit Frankrijk, Justin uit de VS en Millie uit Engeland. Voor mijn gevoel zijn zij allemaal een stuk verder kwa niveau. Dit komt vooral doordat zij kunnen praten. Ik snap alles wat er gezegd wordt maar praten is een drama, nog steeds. Waarschijnlijk neem ik tijdens mijn vrijwilligerswerk in Cordoba extra lessen in de ochtend.
Mijn lessen starten elke ochtend om 9u en eindigen om 13u. Thuis (bij mijn gastmoeder) moet ik dan nog wel een aantal opdrachten maken voor de volgende dag.
De school is niet zo heel erg groot, in de pauze zie ik denk ik meestal rond de 20 mensen. Afgelopen week was er ook nog een jongen uit Nederland, zijn naam ben ik vergeten maar hij woonde ook in Utrecht. Voor de rest zijn er hier veel brazilianen, een aantal uit Zwisterland, Duitsland, Frankrijk, Belgie en een meisje uit Turkije.

Maandag duurden de lessen niet tot 13 maar tot 14 omdat ze toen pas om 10u begonnen voor de rest. Na de les was er voor de niewelingen uitleg over de organisatie terwijl we empanadas aten. Na de lunch en uitleg was er een stadswandeling waar alleen ik en de Belgische jongen aan meededen. Eerst gingen we naar de kathedraal. In deze kathedraal ligt ook het lichaam van San Martin. Hij was de leider van de onafhankelijksheidsoorlog tegen Spanje en een held hier. Hij was echter geen katholiek en daarom ligt zijn lichaam een beetje aan de zijkant, maar omdat hij zo belangrijk is mag hij wel in de kathedraal. Daarna zijn we doorgelopen naar de Plaza de Mayo waar we heel erg lang hebben gepraat met onze gids. Op het moment dat we daar waren was er een demonstratie (wat veel voorkomt op de Plaza de Mayo), maar niet die van de Madres de Plaza de Mayo. In 2004 is er in een bar hier een hele grote brand uitgebroken toen iemand vuurwerk afstak. 194 mensen zijn omgekomen doordat er nooduitgangen open waren. De nabestaanden van deze mensen hebben een compensatie gekregen, maar alle overlevenden niet. Zij hebben niets gekregen. Naderhand hebben nog eens 16 mensen zelfmoord gepleegd door de gebeurtenis en ook daar heeft de regering geen aandacht voor. Al 10 jaar lang zijn er daarom regelmatig demonstraties van overlevenden en hun families. In de eerste plaats omdat zij ook erkenning willen, maar ook omdat er helemaal niemand is veroordeeld voor deze gebeurtenis. Hier hebben we het over gehad, maar ook over de Madres de Plaza de Mayo, de Abuelas de Mayo de Plazo, de oorlog in de Islas Maldivas, de huidige president Christina Kirchner en zelfs nog even over Maxima. Over deze dingen vertel ik nog wel een keer iets in een andere blog. Na de stadswandeling ben ik terug naar mijn gasthuis gegaan.

Dinsdag ben ik na mijn les gelijk naar huis gegaan. 's Avonds heb ik echter samen gegeten met een aantal mede-studenten om te gaan eten bij een Indiaas restaurant. Met Millie had ik voor de talenschool afgesproken zodat we samen naar het restaurant konden lopen. De straat liepen we in de eerste instantie voorbij, maar gelukkig kwamen we hier al snel achter. De straten hier zijn echter gigantisch lang en we wisten niet welk huisnummer het was. Net op het moment dat we dachten dat we misschien de andere kant op moesten waren we bij het restaurant. Laura, Margo en Michelle uit onze klas waren er ook. Verder nog Lucas uit Brazilie, Mathias uit Zwitserland, Tanya uit Duitsland en nog een jongen uit Brazilie waarvan ik de naam ook even ben vergeten. Het was echt ontzettend lekker en heel erg gezellig.

De school organiseert elke dag activiteiten en woensdag ben ik na de les meegeweest naar het museum in het huis van Carlos Gardel. Hier in Argentinie is hij heel erg bekend en wordt hij gezien als een van de belangrijkste tangozangers. Maar hij was niet alleen zanger. Ook heeft hij een carriere gehad als acteur en iets bij de radio volgens mij. Het museum vond ik alleen een heel klein beetje tegenvallen, ook omdat ik niet zo heel erg veel wist over Gardel misschien. Gelukkig was de buurt waar het museum zat wel heel erg mooi. Hier heb ik dan ook mijn eerste foto's gemaakt!

Donderdag ben ik na de les samen met Michelle, Lucas en Ivan (ook Braziliaans) naar het museum Casa de Evita geweest. Dit was wel echt een heel erg leuk museum. Na het bezoek hebben we wat gegeten in een cafeetje en daarna zijn we terug naar huis gegaan om elkaar 's avonds weer tegen te komen in het restaurant waar we hebben gegeten met nog meer mede-studenten. Volgens mij waren we met zijn twaalven in totaal. Het restaurant was een beetje duurder dan we dachten maar het eten was echt verrukkelijk, een mix tussen Japans en Peruaans. Later hoorde ik van mijn gastmoeder dat er heel veel Japanners wonen in Peru en dat ze daar zelfs een Japanse president hebben gehad, dus de combinatie van die twee is niet zo heel erg raar. Na het eten hebben we nog wat gedronken in een bar en daarna hebben Millie en ik een taxi naar huis gedeeld. Beiden hadden we de intentie om gewoon te gaan slapen. Mijn gastmoeder was echter nog wakker toen ik thuiskwam en uiteindelijk heb ik met haar nog redelijk lang gepraat. We begonnen bij Evita en kwamen daardoor op de politieke situatie hier. Hier zal ik later ook nog wel iets meer over vertellen, als ik dat nu ook nog ga doen wordt deze blog echt te lang vrees ik. Uiteindelijk kon ik volgens mijn wekker nog maar 5 uur en 35 minuten slapen. Niet zo heel erg lang dus.

Vandaag heb ik niet zo heel erg veel gedaan. Na de les heb ik overlegd met iemand van de receptie hier over mijn reis naar Cordoba en over de taallessen die ik daar eventueel nog kan volgen. Ik denk dat ik dat wel echt nodig heb. Bij de talenschool betaal je gewoon per week dus ik kan ook per week bekijken of ik nog langer door wil gaan of niet, dat is wel heel fijn. De kans is ook wel heel erg groot dat ik dat er nog bij gaan doen in Cordoba.

Na dit gesprek heb ik samen met Laura en Corinne (Zwitserland) geluncht in de wijk San Telmo. San Telmo is een van de oudste wijken volgens mij en heel gezellig om doorheen te lopen. Hier in Buenos Aires doen ze niet echt aan carnaval, maar omdat het carnaval is heb ik wel een lang weekend. De ideale gelegenheid om veel te gaan doen en zien. Vanavond ga ik daarom maar even helemaal niets doen denk ik.

Verder voel ik me hier al helemaal op mijn gemak. Het is wel zo dat ik als het donker is liever de taxi neem dan dat ik in mijn eentje terugloop. Volgens de lonely planet (reisgids) en mijn gastmoeder is het veilig omdat ik alleen maar grote wegen hoef te volgen, maar ik vind het niet echt prettig om om 11u 's avonds alleen naar huis te gaan. Voor de rest heb ik me hier nog geen minuut onveilig gevoeld. De mensen hier zijn zo vriendelijk en als je een vreemde ontmoet krijg je geen hand maar gelijk een kus op je wang. Buenos Aires kan ik verder niet echt heel mooi noemen maar het heeft wel zijn charme. De architectuur is vooral heel erg frans (na de onafhankelijkheid wilden ze hier niets meer te maken hebben met Spanje) maar niet zo heel erg goed onderhouden. De straten zijn verder 's ochtends heel schoon, als ik naar school loop zijn veel mensen hun straatje aan het schrobben, maar 's middags en 's avonds moet je uitkijken waar je loop vanwege de hondenuitwerpselen. Ondanks dit alles vind ik het hier echt geweldig. De sfeer in de stad is heel goed en dat het hier warm is scheelt misschien ook wel een hoop. Ik vermaak me dus prima!

ps. Sorry voor de spellingsfouten en gebrek aan accenten, maar ik heb dit redelijk snel getypt vanaf een computer op school en ze hebben hier een spaans toetsenbord waar ik echt geen leestekens, accenten etc mee kan maken.