Hostel

Hostels kunnen een groot verschil maken in de beleving van een stad. Een goed hostel kan ervoor zorgen dat je, ondanks dat de stad niet zoveel te bieden heeft, langer wilt blijven. Mijn vorige hostel zorgde hiervoor. In Buenos Aires vertelde een meisje van mijn talenschool mij dat Rosario niet echt een bijzondere stad was, op zich kon ik deze plek ook wel schrappen van mijn lijstje. Ik ben ontzettend blij dat ik niet naar haar heb geluisterd.

Na de watervallen in Iguazu ben ik doorgereisd naar Posadas, een stad vier uur bij Puerto Iguazu vandaan. Tijdens mijn ontbijt in Iguazu hoorde Jan mij zeggen dat ik naar Posadas ging, net als hem Michel. De reden voor mijn bezoek aan Posadas was de Jezuït Ruïnes in de omgeving, hun reden was National Park Iberia. Als ik daar ook nog heen wilde, dan kon ik wel met hen mee. Ze wilden graag een auto huren en als er meer mensen mee zouden gaan, zou het misschien goedkoper zijn per persoon. Hun bus vertrok twee uur eerder en we spraken af dat ze mij een berichtje zouden sturen zodra ze iets geregeld hadden zodat ik kon beslissen of ik ook mee wilde of niet.

Het huren van een auto was veel te duur uiteindelijk, maar een tour naar het park kon wel. Dus besloot ik toch maar mee te gaan, dat is het voordeel van het niet hebben van een strikt schema. Ik kan spontaan beslissen langer te blijven en andere dingen te doen. Het park was werkelijk waar adembenemend. Alleen maar natuur. Een strakblauwe lucht. Zonder de strepen van vliegtuigen. Zonder een huis in de verte. Zonder een weg in de verte. Alleen maar natuur. We hebben in het park ontzettend veel wilde grote ratten gezien. Nou ja, het waren geen ratten maar familie van de rat. Geen idee hoe deze beesten wel heetten. En ik heb een aap gezien. En een aantal kleine alligators. En een hert. En een wilde kat. En heel veel koeien en paarden.

De reden van mijn bezoek was zoals gezegd de Jezuït Ruïnes. Ook in Paraquay zijn die te vinden en twee Duitse meisjes uit mijn dorm gingen daar de volgende dag heen. Dus besloot ik om met hen mee te gaan. We hadden er alleen niet bij stil gestaan dat het Goede Vrijdag was. Goede Vrijdag is hier de belangrijste feestdag. Nog belangrijker dan Kerst. Zo belangrijk zelfs dat in heel Paraquay geen bussen reden. Omdat in Argentinië de bussen wel reden moesten we met de taxi verder naar de ruïnes. We hadden redelijk geluk met onze taxichauffeur die op ons bleef wachten. We konden net zo lang rondlopen als we wilden en de prijs zou niet veranderen. Maar hij bleef wachten. Na de eerste ruïne bracht hij ons naar de tweede en ook daar bleef hij wachten. Iets waar we ontzettend geluk mee hebben gehad denk ik.

In de regio missiones (Posadas, Iguazu) zijn verschillende Jezuït Missions te vinden. De ´missions´ zijn door de Jezuïeten (een religieuze gemeenschap) gebouwd tijdens de 17e en 18e eeuw. Het doel van de Spanjaarden was om in deze ´missions´ de inheemse bevolking onder te brengen en ze het christelijke geloof bij te brengen. Het was niet de bedoeling om ze de Europese normen en levensstijl bij te brengen. Alleen het christelijke geloof. Tegelijkertijd werd er in de ´missions´ gebruik gemaakt van de inheemse arbeidskrachten. In Argentinië, Bolivia, Brazilië, Paraquay en Uruguay zijn deze missions nog terug te vinden.

San Ignacio is ongeveer een uur vanaf Posadas en hier is de belangrijkste ´mission´ van Argentinië te vinden. Omdat ik in Posadas toch weer van hostel moest wisselen besloot ik om dan maar naar San Ignacio te gaan. Het was een heel klein dorpje en vanwege de regen de eerste dag ben ik een dag langer gebleven. Puntje waar ik niet aan gedacht had, was dat het niet alleen Goede Vrijdag was geweest die week, maar dat het ook pasen was en daarom de hele week ´Santa Semana´. Ze hebben hier geen tweede paasdag, maar op maandag was wel de vakantie voorbij waardoor iedereen weer terug naar huis ging. Wat erop neerkwam dat de vriendelijke meneer bij de toeristenbalie mij vertelde dat ik niet met de bus naar Rosario kon omdat er geen plek meer was. Ik kon wel de volgende dag. Hij wilde vervolgens gelijk de bus voor de volgende dag voor mij boeken. Omdat ik toch wel heel erg graag nog maandag weg wilde, in San Ignacio had ik inmiddels echt wel alles gezien, besloot ik om eerst nog eventjes te vragen bij het busstation. Gelukkig vond ik daar een busbedrijf dat nog wel een plekje had voor mij. Uiteindelijk zat ik maandag om 14u alsnog in de bus.

Om 9u kwam ik de volgende ochtend aan bij mijn hostel. Gabi was aan het werk en ze was gelijk zo ontzettend lief. Omdat ik die dag niet in het hostel kon ontbijten en pas om 13u kon inchecken tekende ze gelijk mijn hele kaart vol met restaurantjes waar ik leuk kon ontbijten (vooral bij de rivier) en plekjes waar ik eerst heen kon gaan. Toen ik terug kwam bij mijn hostel stelde ze me gelijk aan iedereen voor, iets wat daar normaal was. Telkens als er een nieuw persoon kwam, werd die voorgesteld aan iedereen. Het zorgde voor een erg familiar gevoel. In Rosario heb ik zelf niet zoveel gedaan, af en toe rondgeslenterd in de stad, verder niet zoveel. Maar ik ben uiteindelijk wel vier dagen gebleven. Een van de werknemers, Nacho, heeft een vriendin in Delft en hij wilde graag zijn Nederlands oefenen. Het grappige was dat de ouders van zijn vriendin in Utrecht wonen en haar oma in Emmen. Ik was in de eerste instantie ook heel erg verbaasd dat hij Emmen kende, maar de oma verklaard het. Daarnaast weet ik nu dat oliebollen en mate de ideale combinatie is en dat we echt stroopwafels en zuurkool moeten gaan exporteren.

Inmiddels ben ik alweer een dag in Mendoza, de wijnstad van Argentinië. Natuurlijk was mijn eerste excursie hier de wijntour, per fiets. Op de planning stonden drie verschillende wijngaarden. Omdat de excursie al om half 10 begon had ik vanochtend om half 11 al mijn eerste glas wijn. Ze doen hier tijdens de proeferijen ook niet zuinig met de wijn, het is niet een heel glas, maar wel driekwart ongeveer. De lunch bij de tweede wijngaard was geweldig, een kaasplankje met brood en wijn. En ik moet eerlijk zeggen, de wijn hier is goed. Ik heb ook geleerd dat dat mede komt doordat hier in Argentinië alleen maar Argentijnse wijn wordt gedronken. Op die manier worden de prijzen lager gehouden maar de kwaliteit is hoog. Zoiets in ieder geval. Daarnaast weet ik nu dat witte wijn ook gemaakt kan worden met rode druiven. Dat heb ik ook nooit geweten. Naast een gezellige dag dus ook een leerzame dag.