Een beetje Duitsland

Voor iedereen die denkt dat het nachtleven in Nederland laat begint (voor enen hoef je meestal de stad niet in te gaan), het kan nog later. Hier in Argentinië begint het nachtleven in het weekend pas om twee uur 's nachts. Met een beetje pech zelfs pas om drie uur. Toen Daniela, Alice en ik vrijdagavond om kwart over één in boliche Studio Theater aankwamen, was er dus ook nog bijna niemand. Om twee uur kwam het hier gelukkig op gang. Daniela en Alice waren de week ervoor ook al in deze boliche geweest en omdat ik toen mijn etentje voor vrouwendag had, kon ik toen niet mee maar ze waren heel erg lovend over deze plek. Afgelopen vrijdagavond was er echter een andere DJ die muziek draaide die we allemaal iets minder vonden. Om drie uur zijn we dus verder gegaan naar de volgende Boliche, Maria Maria, waar Alice en ik al eens eerder waren geweest. Het is daar vooral een mengelmoes van studenten en toeristen maar ik vind de sfeer er heel erg fijn. Alice was alleen heel erg moe, dus die is naar huis gegaan. Eenmaal in Maria Maria werden Daniela en ik al heel snel opgenomen in een vriendengroep waardoor het heel erg gezellig was. Ik heb zelfs nog een typische dans hier uit Córdoba geleerd, in ieder geval, de basis. Om vijf uur gingen alle lichten aan en verzocht de beveiliging ons vriendelijk om naar buiten te gaan, toen zijn we dus maar per taxi naar huis gereden.

Zaterdag was een regenachtige dag, prima weer om lekker lang te slapen en om eindelijk naar het toeristenbureau te gaan voor informatie over excursies hier in de omgeving. Bij de toeristeninformatie werd ik voor georganiseerde excursies doorverwezen naar een reisorganistie een blok verderop. Daar heb ik gelijk mijn excursie voor de volgende dag geboekt.

De excursie ging naar La Cumbrecita, een dorpje gesticht door voornamelijk Duitse immigranten. De stijl van de huizen is dan ook Duits. Naast Duitste immigranten wonen hier ook Franse, Zwitserse, Belgische, Nederlandse en andere west-Europese immigranten. Het dorpje heeft ongeveer 910 inwoners en dat aantal blijft redelijk constant. Er wordt gezegd dat dit vooral komt doordat elke keer als er een baby wordt geboren, er een jongeman verdwijnt. Ik mag hopen dat dit niet echt zo is. La Cumbrecita is niet zo heel erg groot en is vooral bezienswaardig doordat het midden in de natuur ligt. Na La Cumbrecita ging onze excursie verder naar Villa General Belgrano, ook een dorpje vol met Duitse invloedssferen. Hier wordt in oktober zelfs het Oktoberfest gehouden. Persoonlijk vond ik dit dorpje niet zo bijzonder, maar het was wel grappig om te zien dat hier aan de andere kant van de wereld dezelfde huizen staan als waar ik vanaf Emmen ongeveer een uurtje over doe met de auto.

Deze week werk ik niet meer bij de kinderopvang en bij Copa de Leche. Deze laatste week help ik in 's ochtends in de keuken. Omdat ik om acht uur al moet beginnen, en het een uur reizen is, gaat mijn wekker dus al om zes uur. Gelukkig kan ik wel eindelijk siesta houden 's middags. En ik kan meedoen met de activiteiten van school.

Om acht uur beginnen we eerst met het ontbijt en daarna begint het snijwerk. Om half één komen zo'n vijftig mensen eten, dus er moet veel gesneden worden. Uien, paprika's, aardappels, een soort selderij (geen bleekselderij maar ik weet niet zo goed wat het wel was), kaas, vanalles. Eerlijk is eerlijk, na vier uur snijden heb ik het wel eventjes gehad maar ik vind het vooral heel erg leuk dat ik in deze vier weken zoveel verschillende dingen heb kunnen doen en overal heb mogen helpen. Daar komt bij dat iedereen ontzettend aardig is, nog twee dagen snijden is dus helemaal niet zo heel erg. Het enige wat ik hoop is dat er niet nog twee dagen zoveel uien voorbij komen. Alhoewel, misschien dat mijn ogen dan wel resistent worden en ik aan het eind van deze week niet meer telkens de tranen over mijn wangen heb lopen...