Bezoekjes en een belangrijke beslissing

Madrid. De stad waar bijna altijd de zon schijnt, waar de mensen op straat leven in plaats van in hun huis, waar elke wijk zijn eigen sfeer heeft, waar bijna elke wijk zijn eigen ‘mercado’ heeft met heerlijke tapas. De stad waar ontzettend veel pleintjes zijn, waar je kunt verdwalen in het park, waar ontzettend veel goede musea te vinden zijn en andere culturele activiteiten. Madrid, de drukke bruisende stad waar je de bus kunt pakken en na een uurtje in een totaal andere omgeving bent, alsof je aan tijdreizen doet. Madrid, de stad waar ik sinds september woon en waar ik tot juni of juli blijf wonen.

Ja, jullie lezen het goed. Ik blijf langer dan eigenlijk mijn idee was. Na heel erg lang nadenken, heen en weer gemail met de Universiteit Leiden en gepraat te hebben met papa en mama heb ik uiteindelijk besloten om langer te blijven. De reden hiervoor is mijn niveau Spaans. Het niveau wat ik voor mijn master Latin American Studies nodig heb, heb ik bijna.

Maar dan wel nét. En net genoeg is voor mij toch niet helemaal goed genoeg. Voor de master ben ik wel zo gemotiveerd dat ik goede cijfers wil kunnen halen. Dus geen zesjescultuur meer voor mij. Of dat gaat lukken met het taalniveau wat ik nu heb vraag ik me af, ik denk van niet. Mijn eerste idee was daarom om hier te blijven met een soort van uitwisseling, dus dat ik hier zou beginnen met studeren en dan vanaf september alle vakken in Leiden zou gaan volgen. Dat kon niet liet de Uni weten. Een stage was eigenlijk ook geen optie. Wat wel een optie was, was om gewoon naar Nederland te gaan en naast mijn master (en eventueel bachelorvakken) extra vakken Spaans te volgen. Maar met wie kan ik oefenen? Niet met zo heel veel mensen. En ik zal in Nederland nooit zo veel vooruitgang boeken als ik hier zal gaan doen. Gelukkig was er ook de mogelijkheid om mijn master nog een semester uit te stellen. Na drie weken twijfelen heb ik daar dus uiteindelijk voor gekozen.

Nou ja, vrijdag. Vrijdagmiddag om 15.40 zag ik op mijn mail dat alles geregeld was. Eindelijk had ik zwart op wit dat ik écht nog een half jaar langer kan blijven. Maar ja, om 15.45 ga ik op vrijdag de deur uit om de kinderen van school te halen. En Patricia en Carlos waren niet thuis. Net toen ik naar beneden liep om weg te gaan kwam Patricia thuis. Geen tijd dus om het eindelijk te vertellen.

Een paar weken geleden had ik al aan Patricia gevraagd of zij misschien wist waar ik eventueel een soort cursus oid kan volgen omdat ik met de gedachte speelde om misschien langer te blijven. Ze wist zo niets, maar er waren volgens haar vast opties. Verder had ik het er alleen met twee vriendinnetjes hier over gehad, maar zij kennen verder mijn familie niet. De week erna vroeg mijn oma hier (de moeder van Patricia) opeens of het klopte dat ik misschien langer bleef. In bijzijn van de kinderen. Nog een week later kwam Carlos broer op het schoolplein naar me toe met dezelfde vraag. Alle familieleden wisten dus inmiddels dat ik erover aan het nadenken was om langer te blijven.

Ook de kinderen. Pablo vroeg me sindsdien steeds vaker of ik al antwoord had van de Universiteit en of ik al een beslissing had genomen. Steeds moest ik hetzelfde antwoordt geven; nee. Tot vrijdag. Toen had ik antwoord en ik had mijn beslissing genomen. Maar ja, ik had het nog niet aan hun moeder verteld en ik wilde ook niet liegen. Dus heb ik eerlijk antwoord gegeven. Dat ik een antwoord had. Dat ik blijf. Pablo bleef midden op de stoep stilstaan, keek me aan, zette grote ogen op, begon te lachten en vroeg me of het echt waar was. ‘Yes, I’m really staying’. Toen kwam er een gil en riep hij Carlota. Die overigens op nog geen drie meter afstand stond. Hij vertelde zijn zusje dat ik blijf. Vervolgens kwam ongeveer dezelfde reactie. Ze bleef stilstaan, keek me aan met grote ogen, vroeg of het echt waar was en er kwam een gil. En ze bedacht zich dat ik dan dus toch in Spanje ben als ze jarig is.

Ik wilde het zelf aan hun moeder vertellen dus ik vroeg ze of ze het konden volhouden om nog niets tegen haar te zeggen zodat ik dat kon doen. Een min of meer onmogelijke opgave zo bleek. Eenmaal thuis stoof Pablo nog net niet de trap op om zijn moeder te vertellen dat ik haar iets wilde vertellen. Patricia stond dus heel verbaasd halverwege de trap, alhoewel ik denk dat ze wel iets vermoedde. Ik kreeg gelijk een knuffel en we hebben er ’s avonds nog een wijntje op gedronken. Carlos kwam gisteravond pas thuis toen wij met zijn allen Masterchef Junior aan het kijken waren maar vanochtend in de keuken kwam hij nog wel naar me toe met twee duimen in de lucht.

Er ging dus behoorlijk veel door mijn hoofd de afgelopen paar weken. Maar er was ook genoeg afleiding.

Hannah en ik zetten braaf onze ‘menú del día’ traditie voort. Tot nu toe hebben we in drie (of misschien wel al vier) restaurantjes gegeten. De laatste bezochten we afgelopen vrijdag en zat verstopt vlakbij school. Hannah’s Spaans-leraar had dit tentje aangeraden nadat ze hem van onze traditie had verteld. Het eten was heerlijk. Niet zo heel verwonderlijk want het was een soort van kok-leerschool. Niet heel onbelangrijk, het was nog goedkoop ook. Voor €11 hadden we drie gangen en goede wijn.

De eerste ‘echte’ afleiding kwam echter in het bezoek van mijn zusje, die op een donderdag aankwam. Patricia had me de dag vrijgegeven dus ik kon haar zelf ophalen van het vliegveld. Nadat we haar bagage thuis hadden gebracht hebben we in één van de winkelcentra vlakbij wat gegeten. Toen we weer thuis kwamen zaten Pablo en Carlota nog aan hun merienda, dus die hebben Laura ook nog even ontmoet. ’s Avonds hebben we wat gegeten in mercado San Antón, een van mijn favoriete mercados hier.

Ik zal jullie mijn ingewikkelde familie-uitleg besparen, maar de volgende kwamen twee achterneefjes plus een vriendin aan. Een keer in de twee jaar hebben we van mama’s kant altijd familiedag en tijdens de laatste, bijna twee jaar geleden, hadden we afgesproken om één keer in de zoveel tijd af te spreken om op stap te gaan. De eerste keer hebben we bij Laura in Groningen afgesproken, de tweede keer in Amsterdam bij Bas en deze derde keer was ik aan de beurt. Dus kwam het hele gezelschap naar Madrid.

Mijn lessen gingen wel gewoon door en ik moest ook gewoon werken (wel minder lang, wat ontzettend lief was) maar we hebben een behoorlijk druk weekend gehad. Wat vooral bestond uit eten, bier, te weinig slaap, een museum, park Retiro en voor mij nog nachtelijke sightseeing-tour Hortaleza (de buurt waar ik woon, ik had per ongeluk mijn bushalte gemist toen ik terug kwam van het stappen). En ja, we hebben Museo del Prado bezocht, het museum waar alle grote, klassieke namen hangen. Er is een regel dat er alleen maar kunst mag hangen van voor een bepaald jaartal (volgens mij voor 1800 oid). Moderne kunst is er dus niet te vinden, maar het is wel een van de belangrijkste musea van Spanje dus zeker een bezoek waard. Wat ook wel fijn was, was dat ik eindelijk weer fatsoenlijk Nederlands kon praten. Toch wel fijn dat ik mezelf eindelijk weer goed kon uitdrukken.

Dinsdags ging het hele gezelschap weer terug naar Nederland. Maar ik was niet voor lang alleen, want de vrijdag daarop kwamen papa en mama al. Dit weekend geen bier maar wijn. Met alsnog veel eten. Met veel meer gewandel ook. Daarnaast hebben we nog een klooster/kasteel bezocht in El Escorial, gelijk al de zaterdag. Ik was al eens in El Escorial geweest maar toen om te wandelen. Vanaf de berg heb je een ontzettend mooi uitzicht op het dorpje en je kunt Madrid zien liggen. Dit keer was het doel niet om de berg te beklimmen, maar dus om het monasterio te bekijken. Het was zeker een aangenaam bezoekje aan dit dorpje.

Een ander dorpje wat zeker een aanrader is om te bezoeken is Chincón, waar ik gister ben geweest tijdens een hike. Het dorpje ligt ten zuiden van Madrid tussen de olijfbomen. Op het centrale plein (plaza mayor) worden nog steeds elk jaar stierengevechten gehouden. Het is een leuk, klein, pittoresk dorpje op een uurtje vanaf Madrid.

Terug naar het weekend met papa en mama. Omdat het goed weer was hebben we voornamelijk gewandeld. We zijn ’s zondags nog naar El Rastro geweest, de vlooienmarkt. De laatste keer dat ik hier was geweest was het ontzettend druk en vond ik niet zo heel erg veel antiek. Nu hebben we ontzettend veel gevonden. Daar zat ook een antieke wijnkoeler bij. Vroeger was het een wereldbol, maar de wereldbol was weggepoetst dus nu was de bol zilver. De originele sterrenbeelden rondom waren nog wel zichtbaar. Jammer genoeg heb ik geen €200 liggen om een wijnkoeler te kopen en zeer waarschijnlijk mag ik zo’n ding ook niet meenemen in het vliegtuig. Mocht ik nou voor juni een goedkoop treinkaartje kunnen vinden en die wijnkoeler is nog steeds niet verkocht (met een beetje geluk kan ik dan en dealtje sluiten met de verkoper), dan denk ik nog even terug ga.

Na de rastro zijn we doorgelopen naar park Madrid Río, het sportieve park. Na een lange wandeling daar kwamen we uit bij El Matadero, waar net een voedselbeurs plaats vond. Ik hou van El Matadero en de activiteiten die ze er altijd organiseren.

Zondagmiddag stond er een bezoekje aan het (zo wordt gezegd) best bezochte museum van Madrid op het programma. Het stadion van Real Madrid, El Bernabéu. Nou ben ik absoluut geen voetbalfan en Ronaldo zal ik zeer waarschijnlijk niet herkennen als ik hem op straat zonder een horde fans tegenkom, maar het stadionbezoek was wel heel erg interessant. Er passen 80.000 (exact gezien 81.044). Ter informatie, de woonplaats waar ik ben opgegroeid, Emmen, telt wel 57.000 (ongeveer) inwoners. Mijn hele ‘hometown’ past dus in dat stadion.

Later heb ik van Pablo nog een geschiedenisles voetbal gehad. Ik weet nu ook dat Real Madrid is opgericht in 1902 door een groepje vrienden. Het was toen nog heel erg gemakkelijk om een voetbalclub op te richten. Daarnaast koste een seizoenkaart voor 6 personen 5 cent. Voetbal was in die periode nog niet zo populair, boksen, dat was de belangrijkste sport. De eerste voetbal cup was ook in 1902. Verder weet ik nu dat Atletico Bilbao de oudste club is, die werd al in 1899 opgericht. Real Madrid is ook derde als het gaat om alle Spaanse cup die ze hebben gewonnen. FC Barcelona staat eerste, Atletico Bilbao tweede en Real Madrid derde. In het verleden was de club uit het noorden van Spanje heel sterk, tegenwoordig zijn ze een beetje minder. Maar ja, Real Madrid presteert ook niet zo heel erg goed na hun meest recente coachwisseling afgelopen zomer. Tijdens El Clasico maakten de fans van Real voor het eerst in de geschiedenis van El Bernabéu het teken dat ze willen dat de coach aftreed. Of al deze informatie waar is weet ik niet, mijn informatiebron is natuurlijk wel nog maar 10 en kan ook een vergissing maken.

Ondanks dat beide bezoekjes uit Nederland zo anders waren was het ontzettend leuk. Het was ontzettend fijn om weer gewoon mijn eigen moedertaal te kunnen spreken en me uit te kunnen drukken zoals ik het bedoel. Ik merk nu dat ik normaal gesproken regelmatig uitdrukkingen gebruik die niet in het Engels of Spaans te vertalen zijn (of waar ik gewoon de vertaling niet van weet). Maar ja, ik ga gewoon goed oefenen en dan weet ik eind juni ook alle uitdrukking in het Spaans. Dat wordt gewoon het doel!